Patrzę tu na proponowane zmiany li tylko z perspektywy art. 30a. Że będzie „skomplikowanie i zabawnie”, to wszyscy wiedzą. Rzecz wchodzi na jakiś kolejny poziom pojmowania. W medycynie niekonwencjonalnej nazywa się to „fantomistyką” – jeszcze nie „mistyka” ani nie „fantastyka” – trudno uwierzyć, ale rzecz się staje realnie.

W ust. 3 art. 30 ustawy Karta Nauczyciela (Dz. U. 2018.967) stanowi się, że w przypadku na przykład nauczyciela dyplomowanego „średnie wynagrodzenie” stanowi 184% „kwoty bazowej” określanej dla nauczycieli corocznie w ustawie budżetowej. Czyli w roku 2019: Ustawa Budżetowa na rok 2019 (Dz. U. 2019.198); Art. 9. 2. „Zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy […] Karta Nauczyciela  ustala się kwotę bazową dla nauczycieli – w wysokości 3 045,21 zł.”. Czyli w roku 2019 „średnie wynagrodzenie” nauczyciela dyplomowanego wynosi 5 603,19 zł.

W art. 8 ust 1 w projekcie ustawy o zmianie ustawy Karta Nauczyciela projektuje się, że „W okresie od dnia 1 września 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. średnie wynagrodzenie nauczycieli ustalone w sposób określony w art. 30 ust. 3 […] zwiększa się o 5%.”.

Czyli „w okresie od dnia 1 września 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. średnie wynagrodzenie” na przykład nauczyciela dyplomowanego dalej będzie stanowić 184% kwoty bazowej (dalej równej 3 045,21 zł), czyli dalej będzie równe 5 603,19 zł i jednocześnie będzie „zwiększone o 5%”, czyli o 280,16 zł, czyli jednocześnie będzie równe 5 883,35 zł! Czyli od 1 września będzie funkcjonować „średnie wynagrodzenie” oraz „zwiększone o 5% średnie wynagrodzenie”.

Oczywiście można udać, że się tego nie zauważa i zgodnie z intencją projektodawcy twierdzić, że od 1 września „średnie wynagrodzenie” nauczyciela dyplomowanego będzie równe 5 883,35 zł.

W zgodności z art. 30a trzeba będzie dokonywać analizy wydatków na wynagrodzenia nauczycieli robić sprawozdanie, w którym są uwzględniane okresy obowiązywania „kwoty bazowej” – w roku 2019 jest jedna „kwota bazowa”. Czyli co - będzie potrzebna kolejna znacząca zmiana rozporządzenia w sprawie sposobu opracowywania sprawozdania […]? A kiedy owa nastąpi - 28 grudnia?

Jak słusznie zauważa Pan Bogdan Stępień – a jak to („zwiększenie o 5%” i konsekwencje tego „zwiększenia”) się będzie miało do nie zmienianego ust. 11 art. 30 ustawy Karta Nauczyciela: „Podwyższenie wynagrodzeń dla nauczycieli następuje nie później niż w ciągu 3 miesięcy po ogłoszeniu ustawy budżetowej, z wyrównaniem od dnia 1 stycznia danego roku.”?

No i jeszcze to przywrócenie obowiązku corocznego uchwalania przez organy prowadzące regulaminów wynagradzania nauczycieli. Uważam, że nie ma specjalnie nic skomplikowanego w zapoznaniu się choćby z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego („tamtego” jeszcze TK) K 13/10 z 16 lipca 2013 r. (uzasadnienie faktyczne; uzasadnienie prawne), aby mieć tu inne zdanie względem przywrócenia tego obowiązku.
Sądzę jednak, że tego myślenia to już się chyba zmienić nie da. „Mocno alternatywne” myślenie jest już zbyt mocno zakorzenione, a kolejnym tego wyrazem jest na przykład publikacja w Dzienniku Gazeta Prawna 31/2019 z 13.02.2019 [dodatek: Gazeta Prawna, str. 8], Data wydruku: 2019-03-01.

Wybrane fragmenty:
„[…]Część samorządów ma problem z zapewnieniem średnich płac dla nauczycieli na poszczególnych stopniach awansu, część płaci znacznie więcej, niż wymagają przepisy. Jednak ich zdaniem mechanizm wyrównań jest krzywdzący dla najlepszych nauczycieli […]”. Tak, jest „krzywdzący” jeśli rzecz się traktuje jako „wyrównania” – tyle tylko, że to nie są „wyrównania”. Czy daje się to jeszcze komuś pozostającemu w błędzie wytłumaczyć? O nazywaniu tychże „wyrównań” „czternastkami” to już chyba nawet i wspominać nie warto.
„[…] Mechanizm ten nie jest w żaden sposób motywujący dla pedagogów. W przypadku wyliczenia, iż na danym stopniu awansu zawodowego nauczyciele nie osiągnęli poziomu średniego wynagrodzenia, różnicę dzieli się równo między wszystkich. To powoduje, iż dodatek otrzyma zarówno ten, którego wynagrodzenie było wyższe od średniej, jak i ten, który jej nie osiągnął. […]”. Czy są jeszcze tacy „samorządowcy”, którzy oceniają rzecz w kategoriach „mechanizmów motywujących” i nawet twierdzą (ciekawość, czy też tak liczą), że „różnicę dzieli się równo między wszystkich”? A może tylko tak się o tym pisze – ale po co?
„[…] MEN tłumaczy, że już dwukrotnie próbowało zlikwidować wymóg wypłaty jednorazowego dodatku uzupełniającego, ale plany te zablokował ZNP […]”. Istotnie, tak było – no cóż odsyłam zainteresowanych w MEN i piszących takie treści do choćby wskazanego wyżej wyroku TK.

W najdalej idącym streszczeniu napiszę po raz kolejny (co może być niestety – takie tu streszczanie – źródłem pewnych błędów pojmowania): zasada wynikającą z art. 30a jest konsekwencją archaicznych konstrukcji prawnych wpisanych w pseudomonolit Karty Nauczyciela i „wyrzucić” ów można tylko wraz z „wyrzuceniem” Karty Nauczyciela. Każdy (i Każda), kto wmawia (głównie Samorządowcom i Nauczycielom) możliwe „uchylenie”, „usunięcie” lub to „wyrzucenie” tegoż art. 30a – delikatnie pisząc – czegoś tu nie pojmuje lub - …mniej delikatnie – jeśli pojmuje, to „bezwzględnie trzeba wyrzucić” takiego osobnika z miejsca, z którego wygłasza takie teksty, bo zwyczajnie szkodzi (no, może wystarczy owego nie dopuszczać do głosu). A nazywanie konsekwencji art. 30a „wyrównaniami” i „czternastkami” nie jest wyrazem komunikatywności i prostoty osądu, lecz tegoż osądu jest wyrazem zwykłej nieudolności, a może to tylko zwykła głupota, wredota lub złośliwość, lub złe intencje – no w najlepszym razie może tylko brak właśnie pojmowania rzeczy, względem której ma się odwagę głos zabierać? No cóż, mawia klasyk: „taki mamy klimat” (a o tym to więcej było tu: http://art30a.ucoz.pl/news/bez_czternastki/2018-11-28-144).

Jeżeli proponowane ostatnio zmiany w prawie zaistnieją, to idea dla każdej ze stron konfliktu wokół art. 30a jak była, tak i pozostaje wciąż mniej więc tak samo fantomistyczna: „zmniejszmy kłopotliwość i trudność stosowania złożonych, wielostopniowych regulacji zasad wynagradzania nauczycieli poprzez zlikwidowanie kłopotliwego i trudnego art. 30a, który jest produktem złożonych, wielostopniowych regulacji zasad wynagradzania nauczycieli, to wtedy zmniejszy się kłopotliwość i trudność stosowania złożonych, wielostopniowych regulacji zasad wynagradzania nauczycieli”. To była i pozostaje złożona i kłopotliwa zapowiedź pielęgnowania konfliktu i dalszego komplikowania tego, co już i tak jest wystarczająco skomplikowane w celu podgrzewania konfliktu?

Krzysztof Sługocki, 04.03.2019